“Widać efekty” to hasło wyborcze obecnego prezydenta Lublina, który stara się o reelekcję. Porozumienie Rowerowe sprawdziło jak wyglądają rowerowe efekty upływającej kadencji.
W “Kontrakcie dla Lublina” prezydent zobowiązał się do podwojenia liczby stacji Lubelskiego Roweru Miejskiego oraz do rozwoju sieci ścieżek rowerowych. Obie obietnice spełnił. Przyjrzeliśmy się jednak szerzej efektom jego pracy.
Co sądzą mieszkańcy?
Niedawno jedna z lubelskich gazet przeprowadziła ankietę wśród czytelników pytając czy po ulicach Lublina da się rowerem jeździć wygodnie i bezpiecznie. W ankiecie wzięło udział prawie 2,5 tys. osób – aż 83% wskazało negatywną odpowiedź.
LRM – jest, a jakby go nie było
Stacji Lubelskiego Roweru Miejskiego jest obecnie dwa razy więcej niż w poprzedniej kadencji. Problemem jest jednak stan techniczny jednośladów. Wiosną tego roku, zaraz po otwarciu systemu, Porozumienie Rowerowe sprawdziło stan rowerów (raport). 2/3 z nich nie nadawała się do jazdy! Sprawdzając wczoraj na stronie Lubelskiego Roweru Miejskiego lokalizację tandemów zamiast 10 sztuk, dostępny był już tylko 1.
Infrastruktura rowerowa – drogi dla rowerów
Od 2015 roku do 2018 roku w Lublinie przybyło ok. 48 km dróg rowerowych. To połowa tego co miało powstać według miejskiej Strategii Realizacji Systemu Dróg Rowerowych. Strategia ta wskazuje, że w Lublinie należy wybudować 203 km tras rowerowych między 2015 a 2022 roku. To pozwoliłoby bezpiecznie i wygodnie poruszać rowerem oraz osiągnięto by wskaźniki zakładane w Polityce Rowerowej (10% podróży odbywanych rowerem w 2020 roku, Urząd Miasta nie posiada aktualnego wskaźnika, naszym zdaniem jest to ok. 3%). Drogi rowerowe, które powstały z punktu widzenia ruchu rowerowego nie są najważniejsze. Powstały głównie przy inwestycjach drogowych. Natomiast najważniejsze dla rowerzystów są trasy związane z dojazdami z dzielnic do Centrum. Obecnie tylko 1 trasa rowerowa pozwala na dojazd do Centrum (trasa wzdłuż Bystrzycy).
Biorąc pod uwagę istniejącą infrastrukturę i brakujące odcinki – najpilniejsze i najłatwiejsze do wybudowania trasy dojazdowe dla rowerów do Centrum to:
- trasa łącząca Drogę Męczenników Majdanka z Mostem Kultury,
- trasa łącząca Filaretów z al.Smorawińskiego,
- trasa łącząca al.Kompozytorów Polskich z Wieniawską,
- trasa łącząca al.Spółdzielczości Pracy z Bajkowskiego,
- trasa od ronda Rotmistrza Pileckiego do placu Zamkowego.
Infrastruktura rowerowa – organizacja ruchu
Bardzo istotne dla rozwoju ruchu rowerowego jest by cały obszar Centrum był dostępny rowerem. Dodatkowo należy wprowadzać zmiany w organizacji ruchu poza Centrum sprzyjające rowerzystom – kontraruch, pasy rowerowe, uspokojenie ruchu, skróty rowerowe czy przyjazne sygnalizacje (z długim zielonym, które samo się zapala). W tym zakresie w Lublinie nie widać efektów, chociaż odpowiedni dokument powstał już w 2012 roku.
W 2015 roku miał zostać zrealizowany projekt z Budżetu Obywatelskiego M-149 “Lublin Przyjazny Rowerzystom”. Polegał on na stworzeniu kontraruchu na 57 ulicach. Do dziś udało się zrealizować tylko ¼. Jest to jedyny tak długo nie zrealizowany projekt w Budżecie Obywatelskim. W czasie obecnej kadencji miały także miejsce dwa ważne wydarzenia – zmiany w Strefie Płatnego Parkowania, w ramach której miały powstać stojaki rowerowe oraz opracowanie projektów organizacji ruchu dla całego miasta, w ramach której można było opracować projekt stref uspokojonego ruchu. Żadnego z tych działań nie udało się zrealizować.
Niesłyszany głos użytkowników
Jako organizacja rowerowa proponowaliśmy wiele usprawnień, jednak żadnego nie udało się zrealizować (m.in. pasy rowerowe na ul. Głębokiej, wyznaczenie brakujących przejazdów rowerowych na ul. Zemborzyckiej, oznakowanie skrótów rowerowych czy stworzenie łączników rowerowych).
Symbolem niemocy jest oznakowanie na ul. Narutowicza. Choć oznakowanie pionowe dopuszcza skręt rowerem w ulicę z kontraruchem to linie poziome tego zabraniają. Błędu tego nie udało się naprawić od 2015 roku. Innym symbolem jest skarpa w wąwozie Jana Pawła II, która osunęła się na drogę rowerową w 2014 roku. Do dziś nie została uprzątnięta.
Smutne podsumowanie
Należy podkreślić, że obszerny “Społeczny audyt polityki rowerowej” władze miasta otrzymały od nas w 2015 roku. Wtedy także wystawiliśmy Prezydentowi dwóję za realizację polityki rowerowej. Przez całą kadencję prezydenta nic się nie zmieniło. Podstawowe zapisy Polityki Rowerowej dalej nie są realizowane. Wymienione wcześniej rekomendacje pochodzą właśnie z tego raportu.
Rekomendacje w zakresie realizacji polityki rowerowej
na podstawie Społeczny audyt polityki rowerowej dla Lublina (2015)
Rozwiązania systemowe:
1) Jasna deklaracja polityczna, że będą realizowane zapisy dokumentów warunkujących politykę rowerową oraz wzrosną priorytety dla ruchu rowerowego w działaniach miasta;
2) Wydzielenie budżetu na samodzielne inwestycje rowerowe wpisanego do Wieloletniego Planu Finansowego;
3) Powołanie pełnomocnika Prezydenta ds. ruchu rowerowego, będącego koordynatorem realizowanej polityki rowerowej oraz stworzenie zespołu odpowiedzialnego za rozwój ruchu rowerowego;
4) Powołanie ciał społecznych – Zespołu Opiniującego i Rady ds. Ruchu Rowerowego, które z jednej strony wesprą działania urzędu na etapie planowania, z drugiej pozwolą ewaluować podejmowane działania.
Rozwiązania szczegółowe o charakterze zadaniowym:
5) Wybudowanie 4 najważniejszych tras rowerowych do 2017 roku;
6) Rozpoczęcie prac nad zmianą organizacji ruchu w obszarze Centralnym, których celem będzie nadanie priorytetów w tym obszarze ruchowi pieszemu, rowerowemu i transportowi zbiorowemu. Wprowadzanie zmian powinno zbiec się ze zmianami w Strefie Płatnego Parkowania;
7) Objęcie całego obszaru miasta strefowaniem prędkości wraz z realnymi działaniami na rzecz uspokojenia ruchu i likwidacji miejsc niebezpiecznych;
8) Zmniejszenie problemu parkowania roweru w Lublinie, szczególnie na kampusach akademickich do 2018 roku. Realizacja bezpiecznych krytych parkingów przy każdej szkole;
9) Zwiększenie skali działań miękkich (realizacja ich z zaangażowaniem organizacji społecznych), zwłaszcza w tematach takich, jak:
- budowy społecznego poparcia dla ruchu rowerowego (uświadamiania korzyści z ruchu rowerowego, konieczności ograniczania ruchu samochodowego itp.),
- zachęcenia mieszkańców do codziennego użycia (zwłaszcza dzieci i młodzieży szkolnej);
10) Inspirowanie pracodawców do wprowadzania działań zachęcających do mobilności aktywnej poprzez inicjowanie pionierskich akcji skierowanych do urzędników (np. śniadania dla rowerzystów, cotygodniowy dzień bez samochodu w szczycie sezonu rowerowego, szatnie i parkingi rowerowe).
