Spotkanie rowerzystów z referatem ds. mobilności aktywnej.

16 stycznia w Pałacu Parysów odbyło się spotkanie środowiska rowerowego z Referatem mobilności aktywnej. Urząd reprezentowali – Piotr Choroś (dyr. Biura Partycypacji Społecznej), Aleksander Wiącek (asystent Prezydenta ds. rowerowych), Maciej Lubaś (pracownik referatu). Przedstawiciele strony społecznej reprezentowali następujące organizacje:

Porozumienie Rowerowe, Lubelska Masa Krytyczna, Cyklomaniacy UMCS, Lubelskie Towarzystwo Retro Cyklistów, Klub rowerowy Maksimum, Lubelskie Towarzystwo Kolarskie i dziennikarz Radio Lublin.

Referat mobilności aktywnej powstał 2 stycznia 2017 i zajmie się koordynowaniem tematów rowerowych w UM. Do końca stycznia referat zbuduje plan działania oraz listę swoich priorytetów, celów do osiągnięcia na 2017 rok. Referat ustali sposób komunikacji i współpracy ze środowiskiem rowerowym. Ułoży relacje w kwestiach rowerowych z jednostkami UM. Zostaną ustalone wspólne priorytety dla środowiska rowerowego i dla Referatu. Odbędzie się wspólne spotkanie Referatu, środowiska rowerowego z Zarządem Dróg i Mostów.

Dyrektor Biura za priorytet uznał przejrzenie dokumentów planistycznych i strategicznych pod kątem realności ich wdrożenia, choć, jak wyszło na spotkaniu nie znał tych dokumentów. Naszym zdaniem nigdy nie było osoby odpowiedzialnej za wdrażanie i nawet nie podjęto próby ich wdrażania, co jest główną przyczyną dlaczego dokumenty nie są realizowane.

Dyrektorowi wręczono także Raport ze społecznego audytu przestrzegania standardów rowerowych, z 2015 (link).

Oczekiwania wyrażone przez środowiska rowerowe:

1. Potrzeba zwiększenia środków finansowych

  • Potrzeba środków w budżecie na wydzielone inwestycje i usprawnienia rowerowe, od najdrobniejszych jak stojaki rowerowe po budowę priorytetowych głównych tras rowerowych

  • Brak jest ciągłości infrastruktury rowerowej. Nowa infrastruktura, powstaje głównie przy okazji budowy i remontów dróg, rzadko kiedy realnie poprawia ciągłość. Wydzielone inwestycje rowerowe są niewystarczające i nie zawsze priorytetowe.

2. Potrzeba wdrażania dokumentów i współpracy ze środowiskiem rowerowym przy projektowaniu infrastruktury

  • Urząd nie realizuje polityki rowerowej oraz nie przestrzega przyjętych standardów rowerowych.

  • Potrzeba wdrożenia, egzekwowania i ewaluowania przez poszczególne jednostki dokumentów strategicznych i wdrożeniowych – Polityka rowerowa miasta Lublin i Standardy rowerowe.

  • Brak planu działań w zakresie rozwoju infrastruktury rowerowej w mieście oraz spinania w sieć istniejących odcinków. Sugerujemy wdrożenie wielu niskokosztowych usprawnień – wiele z nich zgłoszonych było kilka lat temu. Cieszy powstawanie takich inwestycji jak kładka pieszo-rowerowa na Czubach, jednak nie jest to priorytet.

  • Dostrzegamy problem konfliktowania rowerzystów z kierowcami (wdrażanie kontraruchu) i pieszymi (np. Muzyczna, Tysiąclecia)

  • Dostrzegamy liczne błędy projektowe w infrastrukturze rowerowej. Wielu z nich można by uniknąć wsłuchując się w głos środowiska rowerowego.

3. Potrzeba ewaluacji i monitoringu

  • Urząd nie prowadzi badań ankietowych wśród rowerzystów, więc nie wie jakie są ich potrzeby, oczekiwania i ocena powstającej infrastruktury.

  • Urząd nie posiada podstawowej wiedzy dotyczącej ruchu rowerowego i infrastruktury, co nie pozwala efektywnie zarządzać i planować. Podano przykład stojaków rowerowych. Urząd powinien corocznie sprawozdawać liczbę stojaków (wskaźnik w polityce rowerowej). W tej chwili informacje te są rozproszone po kilku wydziałach, nie ma jednak podmiotu, który zbierałby te informacje w jednym miejscu. Brak wiedzy jakie dane i po co zbieramy może skutkować także tym, że dane zbierane są w sposób, który nie może być w żaden sposób wykorzystany (np. że stojak stoi na ulicy X – bez informacji jaki to stojak, gdzie dokładnie stoi itp.)

  • Konieczność systematycznego monitoringu ruchu rowerowego i ewaluacja podejmowanych działań, które pomagają mierzyć udział ruchu rowerowego i dążyć do celu założonego w Polityce Rowerowej.

4. Potrzeby działań edukacyjnych

  • W chwili obecnej miasto nie realizuje szeroko zakrojonej kampanii skierowanej do mieszkańców, która zachęcałaby do korzystania z roweru jako środka transportu,

  • Należy poszerzyć zakres programu praktycznej edukacji rowerowej dla szkół – przenieść go z etapu pilotażu do podejścia systemowego – obejmującego wszystkich uczniów/ce,

  • Zbyt małe zaangażowanie Urzędu Miasta w projekty miękkie. Konieczność usystematyzowania działalności edukacyjnej.

5. Problemy wymagające pilnego rozwiązania:

  • Połączenia Centrum miasta z dzielnicami sypialnymi, w szczególności z drogą dla rowerów wzdłuż Bystrzycy oraz w relacjach północ-południe.

  • Planowanych do wdrożenia buspasów na ul. Lipowej i Drodze Męczenników Majdanka, które bez wdrożenia rozwiązań dla rowerzystów oznaczają, że rowerzysta będzie zmuszony jechać przy środku jezdni (o problemie Drogi Męczenników Majdanka pisaliśmy tutaj).

  • Pilną potrzebę realizacji zwycięskiego projektu M-149 z Budżetu Obywatelskiego z 2014 roku, dotyczącego kontraruchu rowerowego. Domagamy się przedstawienia planu wdrażania tego projektu.

  • Widzimy pilną potrzebę dopuszczenia ruchu rowerowego na Starym Mieście, gdzie zlokalizowana jest wypożyczalnia rowerów oraz kilkanaście stojaków. Zakaz jest nieuzasadniony, nagminne łamany i nie jest egzekwowany. Podobnie widzimy pilną potrzebę wyznaczenia trasy rowerowej w okolicy Deptaka i Placu Litewskiego.

  • Dostosowanie dworca PKP i wiaduktu kolejowego nad ul Kunickiego do potrzeb rowerzystów. Nisko kosztowe rozwiązanie polegają na montażu szyn do wprowadzania rowerów w rejonie wiaduktu na Kunickiego oraz Placu Dworcowego. Kolejną ważną kwestią są szykany przy przejściu przez tory kolejowe na w okolicy ul. Szklanej, która przeszkadza w przeprowadzaniu rowerów z przyczepkami dziecięcymi, rowerów towarowych, czy trójkołowych dla niepełnosprawnych itp.

  • Dostrzegamy potrzebę montażu samoobsługowych stacji naprawy rowerów w poszczególnych dzielnicach miasta. Obecnie nie jest to możliwe, ponieważ ZdiM tłumaczy się „wysokimi kosztami utrzymania”.

  • Dostrzegamy niską jakość realizowanych usług co wiążemy z brakiem nakładania kar umownych. Przykładowo w Lubelskim Rowerze Miejskim notorycznie są spotykane przepełnione i puste stacje czy uszkodzone rowery. W trakcie zimowego utrzymania powtarzają się te same błędy (nieodśnieżone zjazdy na jezdnie, azyle między przejazdami). Naszym zdaniem należy zacząć egzekwować kary umowne, ponieważ Wykonawcy reagują na zgłoszenia, jednak nie wykazują inicjatywy by prawidłowo realizować to za co otrzymują wynagrodzenie.

Author: Krzysztof Kowalik